"bana tanrıları anlatır mısın?"

(...) Ağaç kadar uzun Draffut ağaçların arasından göründü. (...) Tapınağın tam yanında oturan Draffut'un yüzü, ikinci kattaki Nestor'la aynı hizadaydı.

Bu sabah Nestor diz çökme ihtiyacı duymadı. Draffut'a olan saygı ve korku karışımı hislerin bir tür yakınlığa dönüştüğünü fark ediyor ve garip bir şekilde bundan üzüntü duyuyordu. Kısa bir konuşmanın ardından sordu: "Draffut, bana tanrıları anlatır mısın? Ve kendini. Onlardan biri olmadığını söylüyorsan seninle tartışacak değilim. Ama belki neden böyle düşündüğümü anlayabilirsin."

Draffut düşünceli bir şekilde cevap verdi. "Anlıyorum ki insanlar çoğu zaman kendilerinden üstün bir varlığa ihtiyaç duyuyorlar. Ama tekrar söylüyorum, sana tanrılar hakkında çok az şey anlatabilirim. Onların varlığı çoğu zaman benim anlayışımın ötesindedir. Kendi hikayeme gelince, çok uzun ve şimdi onu anlatmanın sırası değil."


Kılıçların Birinci Kitabı / Fred Saberhagen